داستان یک پرونده (۴) :
فردی قبل از مرگش در وصیت نامه ی خود ، نسبت به همه اموالش وصیت کرده است و تکلیف تمام اموال را پس از فوتش مشخص کرده است، حال پس از فوت وی تعدادی از ورثه اعتقاد دارند که چون مورثشان قبل از فوت، بر کل اموالش مسلط بوده و حق هرگونه تصرف و تصمیم‌گیری نسبت به اموال خود را داشته است؛ بنابراین باید طبق نظر وی یعنی مطابق وصیتنامه عمل شود، اما برخی دیگر بر این باورند که وصیت فقط نسبت به یک سوم اموال قابل اجرا است نه کل اموال.
حال برای رفع این اختلاف باید به این پرسش پاسخ دهیم که آیا فرد می تواند تصرف هایی را نسبت به اموالش مشخص کند که بعد از مرگش اجرا شوند؟
در این رابطه یک پندار اشتباه در جامعه شکل گرفته است که فرد پس از مرگش فقط نسبت به یک سوم از اموال می تواند تصرف کند و بقیه باطل است. حال آنکه بخشی از این تصور درست است ولی بخش دیگر نادرست ، به این معنا که فرد می تواند نسبت به همه ی اموال خود وصیت کند اما تا یک سوم اموال، وصیت وی نافذ و معتبر است و ورثه موظفند دقیقاً مطابق وصیت عمل کنند اما نسبت به دو سوم مابقی غیر نافذ است ( نه باطل ) یعنی سرنوشت آن در دست ورثه است و هر کدام از وراث به نسبت سهم الارث خودشان تعیین می کنند که نسبت به آن دو سوم تنفیذ کنند و وصیت اجرا شود و یا رد کنند و سهم الارث خودشان را بخواهند یعنی نسبت به دو سوم اموال ممکن است سه حالت پیش بیایید : ۱- ورثه تنفیذ کنند و وصیت اجرا شود ۲- ورثه رد کنند ۳- بعضی از ورثه تنفیذ کنند ( اذن و اجازه بدهند) و بعضی دیگر رد کنند( وصیت را قبول نکنند )
